#Kaaiwoman in NEW YORK- editie Julie Borré

Vanop zeer grote afstand en samen met haar twee schattige dochters ontmoetten we opnieuw een inspirerende Kaai-vrouw. Julie Borré verhuisde enkele maanden geleden naar New York om haar carrière bij de Verenigde Naties verder te zetten. Met haar positieve energie, liefde voor haar gezin en haar nieuwe thuis lacht ze het leven tegemoet.

 ‘Dus voelt New York als thuis? Ja, zeker.’

Vertel ons eens wat meer over jezelf

Ik ben Julie Borré, ondertussen 35 jaar oud, mama van twee kindjes en sinds een half jaar broodwinner in ons gezin. Een tijd geleden kreeg ik van de Verenigde Naties een zeer boeiende job aangeboden in een zeer boeiende stad; New York City. In augustus 2020 begon ons grote avontuur en werd ik medeverantwoordelijk om ervoor te zorgen dat al onze medewerkers -dit zijn er meer dan 200.000-, hun gezinnen en onze gepensioneerden toegang hebben tot gezondheidszorg. In de tussen tijd pent mijn man onze New Yorkse ervaringen neer in De Standaard en uiteraard zijn onze twee kindjes ook mee aan boord gesprongen. Verder ben ik een extravert persoon die met een open houding door het leven fladdert en een enorme passie heeft voor skiën.

Hoe ervaar je New York en voelt het als thuis?

Ja, de stad was me weliswaar niet onbekend. Voor mijn vorige job reisde ik jaarlijks wel vier tot vijf keer naar New York. Natuurlijk is de stad door de pandemie niet meer wat ze geweest is: er zijn geen concerten, musicals of gekke impulsieve evenementen, maar langs de andere kant is een toeristloos New York wel prettig om als gezin aan de stad te wennen. We voelen ons toch geprivilegieerd wanneer we als enige Alice Island bezoeken of op de top staan van de Empire State. De stad blijft mooi en voor ons is 2020 één grote ontdekkingstocht geweest, in tegenstelling tot vele andere, helaas.

Wat ik persoonlijk het coolste vind aan New York is dat het eigenlijk een heel inclusieve stad is, ongeacht de problemen in de rest van Amerika natuurlijk, ik wil zeker niets minimaliseren. Maar wij wonen in Greenpoint, Brooklyn en hier kan je gerust in je boxershort in de sneeuw rondlopen zonder één afkeurende blik te ontvangen. New Yorkers hebben de reputatie hard te zijn, en in veel opzichten zijn ze dat ook, je komt vast wel eens een zure New Yorker tegen in een overvolle metro, maar tegelijkertijd zijn ze enorm vriendelijk en behulpzaam. Zo ben ik al twee keer in een cliché romcomscenario terechtgekomen waar een mooie man mij te hulp schoot bij een onhandige struikelpartij. De mensen staan hier echt klaar voor elkaar.

Mijn kinderen begonnen hun avontuur op een openbare school in Brooklyn waar zij met open armen werden ontvangen. Ik vind het ongelooflijk hoe veel moeite en tijd er wordt gestoken om ons nieuwkomers zo snel mogelijk in te burgeren. Zo kregen onze kinderen via de school speciale begeleiding van taalconsulenten om spoedig de taal onder de knie te krijgen. Ik geloof dat het inburgeringsysteem in New York het omgekeerde is van dat in België. Je voelt dat de stad hier gebouwd is op migranten en dat zo goed als iedereen beseft wat het is om migrant te zijn in New York. Dus voelt New York als thuis? Ja, zeker.

Waar droomde je vroeger van en stemt dit overeen met de functie die je nu bekleed?

Ik ben niet zo een dromerig persoon, ik leef van dag tot dag en laat alles op mij afkomen. Op die manier heb ik nooit verwachtingen die niet worden waargemaakt. Maar ik sta zeker waar ik had gehoopt te staan. Ik heb op carrièrevlak toch wel mooie sprongen gemaakt, met al dan niet wat toeval en geluk natuurlijk. Zo heb ik altijd goede collega’s en managers gehad waar ik op kon bouwen. En ja, de eerste keer dat ik New York bezocht, dacht ik wel bij mezelf ‘hier zou ik ooit wel eens kunnen wonen’. Als er iets op mijn pad komt, aarzel ik niet om ervoor te gaan. Want als het niet uitpakt zoals we voor ogen hadden, gaan we gewoon terug en hoeven we ons nooit af te vragen: Wat als we het toch hadden gedaan?

Ik kan ook van geluk spreken met een partner als de mijne. Zelfs in 2021 is het niet vanzelfsprekend dat je partner zijn baan laat vallen om zijn vrouw te doen floreren, daar ben ik enorm dankbaar voor. En natuurlijk ben ik trots op mijn twee prachtige dochters. 

Wat betekent het voor jou om carrière te maken en welke rol neem je het liefst op?

Voor mij heeft carrière maken niets met geld te maken. Ik merk dat daar wel een groot verschil zit tussen mannen en vrouwen. In mijn vorige baan zat ik in een team met twaalf klantmanagers waar de verdeling tussen de geslachten fifty-fifty was. Het viel me toen sterk op dat de mannen vooral bezig waren met wat voor auto ze hadden, wanneer de bonus werd uitbetaald of wanneer er een kans was op financiële groei. Dat zijn zaken waar ik nooit veel waarde aan heb gehecht. Natuurlijk heb ik genoeg nodig om te leven, maar de rest zie ik eigenlijk maar als leuke extraatjes.

Momenteel geef ik leiding aan een team van acht mensen. Ik krijg de meeste voldoening als zij mij hun dankbaarheid tonen voor het feit dat ik hen empower, in hen geloof en hen steun. Ik word gedreven door people managementen de waardering die ik van mijn collega's krijg als ik ze iets heb kunnen bijleren. Ik denk dat het voor elke beginnende manager een uitdaging is om in je team te geloven en niet al het werk op jezelf te schuiven uit angst voor kwaliteitsverlies. Anderzijds is het ook moeilijk om een goedwerkend team samen te stellen. Iedereen bezit haar of zijn eigen vaardigheden, talenten en karaktereigenschappen en het is niet evident om het plaatje compleet te krijgen. Als manager lig je er wakker van of je team wel goed in zijn vel zit.

Ik vind het ook geweldig om dit allemaal als vrouw te kunnen doen. Bij de VN staat gelijke behandeling zeer centraal. Wie je ook bent, je krijgt de kans om bij ons aan de slag te gaan. Ik ben zeer dankbaar voor die appreciatie die je krijgt als vrouw binnen onze organisatie. In het verleden, botste ik vaak op de zogezegde limieten van mijn vrouw-zijn. Zo werd er mij bijvoorbeeld tijdens een sollicitatiegesprek gevraagd of ik nog van plan was om kinderen te krijgen. Dat was al genoeg om het job aanbod af te slaan.

Voor mij is carrière maken zelf gelukkig zijn en andere mensen gelukkig maken.

Waar ben je zowel persoonlijk als professioneel trots op?

Persoonlijk ben ik trots op het zijn van een goede mama. Ik ben helemaal in de wolken als ik hoor van leerkrachten, vrienden of familieleden dat ze beleefd en behulpzaam zijn geweest, dan ben ik echt wel een fiere mama. Professioneel vind ik het wat moeilijker om bepaalde momenten uit te kiezen. Maar mijn werk geeft me de kans om een enorme impact te hebben op het leven van mensen, en elke week krijg ik minstens één telefoontje van een VN-collega die huilt omdat ik haar leven heb kunnen redden. En daar ben ik natuurlijk heel trots op.

Welk advies zou je je achttienjarige zelf geven?

Geloof in jezelf. Je zult altijd genoeg zelfvertrouwen nodig hebben om te bloeien. Wat ook belangrijk is, is om positief te worden. Ik heb dit zelf echt moeten leren omdat ik vroeger veel negatiever tegen het leven aankeek.

Een positieve mindset helpt je gewoon om sneller en soepeler vooruit te komen. Ik weet dat het cliché klinkt, maar ik kan tegenwoordig zo genieten van de kleinste dingen zoals de sneeuw of de zon en die kleinste dingen geven me de energie om alles met een positieve ingesteldheid aan te pakken.

Ik merk ook dat deze mentaliteit veel sterker is in NY, mensen zijn hier vrolijker en dankbaarder voor wat ze hebben, ook omdat ze vaker in een grimmigere situatie leven natuurlijk. Terwijl ik mensen in België ken die al maanden zitten zeuren dat ze niet naar de kapper kunnen. Dan wil ik echt zeggen 'ik begrijp het wel, maar geniet nu maar gewoon van dat lekkere stukje kaas op je bord want er zijn echt veel ergere dingen aan de hand.’ Dankbaar zijn, positief in het leven staan en vertrouwen hebben en dan komt heel veel goed, geloof ik.

Welke Kaai-tas heb je en wat is je ervaring ermee?

Ik heb de terracotta Pyramid en ik vind hem gewoonweg fantastisch. Zeer stevig en mooi uiteraard. Maar wat ik vooral fijn vind, is dat ik na het werk vaak met mijn vriendinnen afspreek en dan kan ik naast mijn werkspullen ook nog extra's in de tas stoppen, zoals een trui voor ’s avonds of een leesboek voor op de metro. Elke keer sta ik weer versteld van wat ik erin kwijt kan. Na een half jaar, is hij nog steeds in perfecte staat en ik apprecieer, net zoals velen vandaag de dag, duurzame. Wat natuurlijk ook leuk is, zijn de vele complimentjes die ik erover krijg als ik op straat loop. Zelfs in een modestad als New York waar je elke dag tegen de nieuwste tassen aanloopt, valt een Kaai tas op.